به نقل از «آنا»

«تا باد‌ها یاد‌ها را نبرد» از قصه عکس‌ها می‌گوید/ اکران مستند در هر شرایطی اهمیت دارد

تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۶۷۵۷۷

احمد صراف‌یزد کارگردان مستند «تا باد‌ها یاد‌ها را نبرند» که در شانزدهمین جشنواره هنر‌های تجسمی حضور دارد در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره داستان این مستند و ارتباط آن با هنر‌های تجسمی گفت: «تا باد‌ها یاد‌ها را نبرند» روایتی از تاریخ فرهنگی- اجتماعی شهر یزد به مدد عکس‌های فراموش شده در این شهر است یعنی می‌خواهیم به واسطه فریم‌هایی که فراموش شده‌اند و کم‌تر کسی به آنها توجه می‌کند، تاریخ فرهنگی- اجتماعی و سیاسی شهر یزد در دوره‌های مختلف را بررسی کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«تا باد‌ها یاد‌ها را نبرند» درباره عکاسی است و موضوع اصلی آن به فراموش شدن عکس‌ها، فریم‌ها و نگاتیو‌ها می‌پردازد و از طرف دیگر تاریخ عکاسی شهر یزد هم مورد بررسی قرار می‌گیرد. با این تفاسیر احساس می‌کنم که این مستند به موضوع جشنواره هنر‌های تجسمی مربوط می‌شود.

وی درباره مخاطبان این فیلم بیان کرد: هنوز نمی‌دانیم که مخاطب‌سنجی جشنواره‌ها چگونه است و چه کسانی می‌توانند با فیلم ارتباط برقرار کند. در چند اکران خصوصی با افراد غیر هنری که داشتیم، تماشاگران توانستند با فیلم ارتباط برقرار کنند چراکه موضوع «تا باد‌ها یاد‌ها را نبرند» چندان مشخص نیست و سعی کرده‌ام قصه صرف تاریخ عکاسی را بیان نکنم بلکه در بستر این فیلم اتفاقات بسیاری را که در شهر یزد رخ می‌دهد، مورد بررسی قرار می‌دهیم. این مستند همچنین در جشنواره فیلم کوتاه تهران و میراث فرهنگی حضور داشت و جوایزی دریافت کرد.

صراف‌یزد با اشاره به اینکه در جشنواره فیلم کوتاه تهران جایزه بهترین تحقیق و پژوهش را برای فیلم «تا باد‌ها یاد‌ها را نبرند» دریافت کرد، درباره علت دریافت این جایزه خاطرنشان کرد: فیلم مستند متکی به تحقیق و پژوهش است و حتما همکاران من هم که در این بخش نامزد شده بودند، زحمات زیادی کشیدند. ما در این مستند سعی کردیم تمام متریالی را که درباره تاریخ عکاسی شهر یزد وجود دارد، با اتفاقاتی که در آن دوران رخ داده است، آمیخته کنم یعنی شناسایی کردیم که چه کسی و در چه تاریخی فلان عکس را گرفته است و در آن دوران چه امر فرهنگی یا سیاسی اتفاق افتاده است.

کارگردان «هزار و یک شب بلدیه» افزود: اگر صرفا عکسی را می‌بینیم که تعدادی راهزن به یکدیگر دوخته شده‌اند، این امر را با دوخته شدن دهان فرخی یزدی تداخل می‌دهیم و این موضوعات را به یکدیگر ربط می‌دهیم یا مثلا ورود اولین دوچرخه و اولین اتومبیل به یزد را با اولین عکس‌هایی که در این باره گرفته شده‌اند، مرتبط می‌کنیم. سعی کرده‌ام که این تاریخ‌ها مستند باشند و بتوانیم براساس آنها روایتی شاعرانه و قصه‌گو داشته باشیم.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اکران مستند در جشنواره هنر‌های تجسمی مطرح کرد: هر جشنواره‌ای که فیلم مستند را در هر شرایطی پخش کند، خوب است چراکه باید مخاطبان‌مان را با سینما آشتی دهیم و آنها را با سینمای پیشرو مستند آشنا کنیم. سینمای مستند ما خیلی پیشروتر از سینمای داستانی‌ست؛ امسال جایزه بهترین فیلم جشنواره فجر را یک مستندساز گرفت و سال‌های قبل هم اینگونه آثار را می‌بینیم.

این مستندساز در پایان تصریح کرد: سینمای مستند وابسته به قصه‌گویی‌ست پس هر کجا که بتواند خود را نشان دهد، هر ویترینی که بتوانیم فیلم‌های مستند را اکران و مخاطبان بیشتری جذب کنیم، مهم است و مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی به‌عنوان حامی این سینما باید گستردگی اکران مستند‌ها را بیشتر کند تا روز به روز سینمای ملی‌مان قوی‌تر از چیزی که است، باشد.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: مستند فیلم مستند عکاسی سینمای مستند هنر های تجسمی شهر یزد عکس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۶۷۵۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«دریای پارس» یادگاری برای ایران به بهانه روز خلیج فارس

محمد زکی‌زاده، مستند «دریای پارس» به کارگردانی منوچهر طیاب که در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی تولید شده است؛ موقعیت جغرافیایی، تاریخ تمدن و فرهنگ‌های گوناگون منطقه خلیج فارس و دریای عمان را به تصویر می‌کشد.

در «دریای پارس» موقعیت جغرافیایی و ژئوپلتیک خلیج فارس و دریای عمان بر اساس تاریخ تمدن عیلام، اکد، سومر، کلده، آشور، بابل، ایران و فرهنگ‌های گوناگون منطقه، مراکز تمدن‌های کهن ایرانی در کرانه خلیج فارس بررسی می‌شود.

این مستند با نام «خلیج فارس» آغاز می‌شود و با نمایش پی در پی نقشه‌های کهنی که از دیرباز از جغرافی‌دانان غربی و مسلمان مانده‌اند بر اصالت این نام صحه می‌گذارد. سپس سفر خود را از جلگه خوزستان آغاز می‌کند و به گشت و گذاری گسترده در جزیره‌های ایران می‌پردازد.

مراسم عاشورای بوشهر، لنج سازی، معابد پالمیری خارک، فجایعی که اروپاییان، دزدان دریایی انگلیس و ... در این مناطق به بار آورده‌اند، چگونگی باز پس گیری هرمز از پرتغالی‌ها از جمله مواردی است که در این فیلم نمایش داده می‌شود.

سابقه تاریخی جزیره خارک، داستان سفر واسکودوگاما پرتغالی و آمدن آلبر کرک به خلیج فارس و آغاز دوران استعمار تا دوران جنگ جهانی اول، مبارزات مردم جنوب علیه استعمار، موقعیت جزایر قشم، کیش، تنب بزرگ، تنب کوچک دیگر سرفصل‌های این فیلم را تشکیل داده است.

منوچهر طیاب مستندساز، نویسنده و منتقد که یکی از چهره‌های تاثیرگذار دنیای مستند به شمار می‌رود، در سال ۱۳۱۶ در تهران به دنیا آمد. او دانش‌آموخته رشته معماری از دانشگاه فنی وین و تحصیل‌کرده رشته کارگردانی سینما و تلویزیون و طراحی صحنه از دانشکده سینمایی آکادمی دولتی موسیقی و هنر‌های نمایشی وین بود.

او از سال ۱۳۴۲ با ساخت فیلمی درباره سفال‌های قدیمی ایران به مستندسازی روی آورد و نزدیک به ۱۰۰ فیلم ارزشمند میراث فرهنگی و تاریخی را کارگردانی کرده است. طیاب استاد رشته سینما در دانشکده هنر‌های دراماتیک و تلویزیون، سرپرست رشته سینماتوگرافی و عکاسی دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی تهران و عضو هیئت داوران یونسکو در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه لهستان بود و از جمله آثار مستند او می‌توان به «البرز»، «زاگرس گهواره تمدنی کهن»، «نقاشی ایران»، «دروازه ملکوت»، «وانگه روان جهان گله کرد» و ... اشاره کرد.

همچنین همزمان با برگزاری سیزدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت، ضمن نکوداشت منوچهر طیاب و نمایش آثار منتخب وی، از این پیشکسوت سینمای مستند با اهدای نشان فیروزه حقیقت تقدیر شد. طیاب غیر از مستندسازی و عکاسی به عنوان شاخه‌های اصلی فعالیت خود، در حوزه ایرانشناسی نیز نامی آشناست و در زندگی خود به طور پیوسته برای معرفی ایران با ابزار فیلم و مستند تلاش کرد.

بسیاری از مستندسازان طیاب را به عنوان یک ایرانشناس عاشق می‌شناسند که مسیر صادقانه‌ای را در زندگی پیش گرفته و او به همراه ایرج افشار، خسرو سینایی و منوچهر ستوده را از کسانی عنوان می‌کنند که گویی جهان هستی آنها را به عنوان پیامبران فرهنگ برگزیده است.

از جمله آثار منوچهر طیاب که در جشنواره‌های مختلف مورد تقدیر واقع شده‌اند، می‌توان به فیلم‌های «سفال/ سرامیک» (۱۳۴۲) - برنده دلفان نقره، «ریتم» (۱۳۴۳) - فیلم منتخب یونسکو برای تدریس در مدارس سینمایی- دیپلم افتخار از جشنواره وین، «خوزستان» (۱۳۴۳)، «دزفول/ شوشتر» (۱۳۴۴)، «کران تا کران» (۱۳۴۴)، «قالی» (۱۳۴۵)، «جزیره قشم» (۱۳۴۶)، «سپاهی دانش» (۱۳۴۷)، «مسجد جامع اصفهان» (۱۳۴۸) - دیپلم افتخار جشنواره فیلم برلین، «دریای پارس» (۱۳۴۸)، «ایران سرزمین ادیان» (۱۳۴۹) - دیپلم افتخار جشنواره وین، «سیر خط در ایران» (۱۳۴۹)، «سوی شهر خاموش- دزفول» (۱۳۴۹)، «آبادان» (۱۳۵۰)، «سوزنبان» (۱۳۵۰)، «کاریکاتوریست» (۱۳۵۰)، «جنگ خروس» (۱۳۵۰)، «شب‌های تهران- ۷ قسمت» (۱۳۵۰)، «زن‌ها و حرفه‌ها» (۱۳۵۰)، «خیمه شب‌بازی» (۱۳۵۱)، «تیاتر رو حوضی» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه نقاش امپرسیونیست‌ها» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه جواهرات» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه شیشه و سفال» (۱۳۵۱)، «نمایشگاه نقاشی کودکان» (۱۳۵۲)، «کاخ چهل‌ستون» (۱۳۵۲)، «کاخ هشت‌بهشت» (۱۳۵۲)، «کاخ عالی‌قاپو» (۱۳۵۲)، «مسجد شیخ لطف‌الله» (۱۳۵۳)، «معماری دوران صفوی» (۱۳۵۴) - برنده دلفان طلایی، «معماری دوران سلجوقی» (۱۳۵۴)، «معماری دوران ایلخانی» (۱۳۵۴)، «معماری دوران تیموری» (۱۳۵۴)، «معماری آستان قدس رضوی» (۱۳۵۵)، «اصفهان هندسه‌ای بر مقیاس انسانی» (۱۳۵۵) - دیپلم افتخار جشنواره سینمایی مسکو، «ساخت کاشی معرق» (۱۳۵۵) و «تعمیر نقاشی‌های دیواری» (۱۳۵۵) اشاره کرد.

منوچهر طیاب کارگردان نام‌آشنای سینمای مستند ایران بامداد روز سه‌شنبه ۴ شهریور سال ۱۳۹۹ در سن هشتاد و سه سالگی در بیمارستانی در وین از دنیا رفت.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر